Op weg naar Port Fairy

Het thuisfront zal zich inmiddels wel afvragen waar de verslagen blijven. Nou wij kunnen vertellen dat onze route een gebrek kent aan Mac’s en Hungry Jacks vertoont. De outback is er niets bij :). Daarom plaatsen we weer eens meerdere verslagen tegelijk. En deze keer betalen we toch maar een paar dollar voor internet in het hostel (zonder ijsje of milkshake).

Onze dag is vandaag in ieder geval spectaculair begonnen. Rond half 8 stonden wij al buiten op zoek naar onze Skippy’s (en snel even een pafke te doen). Het vreemde was dat de skippy’s ineens begonnen te rennen en in het bos verdwenen. Toen viel het ons eigenlijk pas op dat het brandalarm wat afging uit ons hostel kwam. Wij zijn via de achterdeur van onze kamer snel naar binnen gelopen. Daar aangekomen stond al iemand van het hostel in onze kamer, want het hostel werd ontruimd. Dus wij naar buiten. Daar stonden we dan met zo’n 14 man te wachten op de brandweer. Dat kon 30 – 50 minuten duren.

Klaas vroeg aan de nachtreceptioniste (of wat hij ook was) wat er aan de hand was. Deze ‘vriendelijke’ meneer wist ons te vertellen dat het alarm af was gegaan in kamer 4, omdat iemand daar gerookt had. En was dat nou net onze kamer! Lekker dan, want wij stonden buiten op zo’n 5-10 meter van onze kamer te roken (en we waren in de tussentijd op zoek naar Skippy’s). Gelukkig waren er wat mensen uit het hostel die ons hier hadden zien staan. De manager Jason die later aankwam rijden gaf aan dat we ons geen zorgen hoefde te maken, want dit alarm was wel vaker afgegaan. Zijn collega had ons pakje sigaretten op de tafel gelijk aangezien als de oorzaak van het alarm. No worries dus!

Na dit incident zijn we gaan douchen en een broodje gaan eten in de keuken. Daarna zijn we weer vroeg op pad gegaan. En ondanks dat het nog fris was, scheen vandaag de zon! En we wilden nog wat van de Grampians zien, dus hebben we Jason gevraagd wat een mooie route is. Ook hij adviseerde de lange wandeling die we gisteren dus niet hebben gedaan. En omdat we niet weten of we ooit weer de kans krijgen deze mooie reis te maken, zijn we de wandeling toch gaan lopen. Het bleek een wandeling van zo’n 2,5 uur te zijn. Dus dat viel nog enigzins mee.

Allebei hadden we niet helemaal de goede wandelschoenen aan vandaag, maar we zijn toch een poging gaan wagen. Ook dit keer was het een pittige wandeling (of het lijkt zo omdat we al een maand onze voeten bezeren), maar het was wederom meer dan de moeite waard. De wandeling liep tussen de rotsen door en was daardoor steil en soms erg smal. We hebben het in een rustig tempo gelopen. De wandeling eindigden wij bij ‘The pinnacles’ met een prachtig uitzicht over de Grampians. Hopelijk wordt het niet te saai voor jullie thuis met elke keer de woorden ‘prachtig’, ‘super mooi’, ‘indrukwekkend’, enzovoorts. Maar na een maand staan wij gewoon nog steeds versteld van de prachtige landschappen hier in Australië.

Na deze wandeling zijn wij rond 13.00 uur in de auto gestapt. Morgen willen wij de hele dag de tijd nemen om de Great Ocean Road te gaan rijden, dus daar wilden wij vandaag zo dicht mogelijk bij het begin uitkomen. Nou ja eigenlijk het einde, want de Great Ocean Road gaan wij net andersom rijden, omdat dit planningstechnisch beter uitkomt met onze vertrekdag zaterdag in het zicht (shhhht). Hierdoor kwamen wij uit bij het YHA hostel in Port Fairy, vlakbij Warrnambool. Het hostel bevindt zich in een monumentaal pand en met monumentaal bedoelen we ‘bij oma op de koffie’. Wel mochten we zelf een kamer uitzoeken, dus dat was wel weer leuk.

Verder was er in Port Fairy niet heel veel te beleven. We zijn nog even naar het strand gereden om daar een stukje te lopen. Daarna zijn we naar een veel te dure supermarkt gegaan voor onze boodschappen. Het hostel heeft een BBQ en het was droog, dus we hebben nog wat stokjes gebakken. Waarschijnlijk zal dit één van de laatste ‘barbies’ zijn dit jaar.