The Great Ocean Road

Ondanks dat het hostel in Port Fairy oud aan deed, was de kamer gelukkig netjes en schoon. Maar omdat hier verder echt niets te doen was voor ons, zijn we om half 9 met piepende banden weggereden :). Vandaag hadden we de Great Ocean Road op de planning staan. Maar ook wilden we nog naar Tower Hill National Park waar veel wildlife te vinden zou zijn. We hadden dit al aangestreept in onze lonely planet, maar ook de manager van het hostel gaf dit nog als tip mee.

De TomTom stuurde ons in eerste instantie naar een ingang waarbij wij twijfelden of we hier wel moesten zijn. Wel werden we uitgebreid bestudeerd door twee emu’s die in het grasveld tegenover ons stonden. Deze dieren zien er best nog wel dreigend uit. Klaas durfde de auto hier dus niet te parkeren.

We zijn een stukje terug gereden naar de plek waar we borden hadden zien staan. Hier konden we met de auto inrijden en kwamen we toch op de goede plek terecht. Omdat het information centre nog dicht zat hebben we zelf uitgezocht wat de beste wandeling was. Uiteindelijk was het niet moeilijk om de Australische wildlife hier te vinden. We konden onze harten ophalen met het bestuderen van kangaroo’s tijdens de wandeling.

We zochten nog wel naar koala’s, want die moesten hier ook zitten. Inmiddels was het information centre wel open en daar vertelden ze ons dat er gisteren drie koala’s gezien waren in de buurt van de picknick plaatsen. We besloten eerst een kopje koffie te drinken en dan de bomen af te struinen. Maar tot onze verbazing hoefden wij niet te struinen, want over het grasveld struinde zelf al een eenzame koala op zoek naar een nieuwe boom om zijn buikje rond te eten en zijn dutje te doen. Het was echt een schatje; al liep hij wel een beetje raar. Wij vermoeden dat hij zich beter vermaakt in één van zijn bomen.

Na een ontmoeting met een derde emu, zijn we verder gaan rijden. Onderweg zagen we nog een bekend gezicht vanuit een Hippie Camper aan de andere kant van de weg. Het was onze tourguide Luke van de Outback. We wisten dat hij 10 dagen naar Melbourne zou gaan, maar hoe groot is de kans dat je elkaar daar nog tegen komt. Hij was echter onmiskenbaar met zijn groene zonnebril en dreadlocks.

Tijdens het eerste gedeelte van de Great Ocean Road hebben we een aantal van de bekende stops gemaakt, zoals de London Bridge en de 12 Apostles. Wat we hier veel hebben gezien zijn rotsformaties die in de oceaan liggen. Wederom erg mooi, maar het werd een klein beetje eentonig na zo’n 5 á 6 stops gemaakt te hebben. Bij de laatste stop hebben wij ons daarom nog even vermaakt met de Japanners die dit dus echt prachtig vinden! Uiteraard was Klaas de Sjaak en werd hij gevraagd een foto te maken van een groepje Japanners. Hij had toen nog niet door dat hij zelf op de foto werd gezet door Daan.

De route werd hierna echt ontzettend mooi. Eerst reden we door een soort regenwoud heen om daarna echt aan de kust uit te komen bij Apollo Bay. Via allerlei slingerwegen zijn we langs de kustlijn gereden met prachtige uitzichten. Onderweg hebben wij natuurlijk zelf nog even voor Japanner gespeeld en dus wat leuke foto’s gemaakt.

Uiteindelijk zijn we uitgekomen in Lorne. In de hostelgids hadden we een super leuk hostel gezien (met kaketoes in de omgeving), maar deze bleek niet meer aangesloten te zijn bij YHA. Omdat we Apollo Bay nog te ver weg vonden van Philip Island, hebben we het hostel in Lorne toch een mailtje gestuurd. En ondanks dat ze geen YHA meer zijn, konden we nog wel gewoon een kamer boeken. Wel duurder dan we gewend zijn, maar het hostel in Apollo Bay was zelfs nog duurder. En we hebben geluk, want het is ook echt een super mooi hostel. Het ligt in een groene omgeving en de kamers zijn onderdeel van een soort cottage en grenzen aan een veranda. Wij zijn dik tevreden!

Vanavond zijn we in het centrum nog een hapje gaan eten, omdat we wederom geen zin hadden ons eigen maaltje te maken (en aangezien we hier geen brommertje voor kunnen laten rijden). Omdat wij inmiddels verslaafd zijn aan de Fish en Chips, zaten we dus weer super gezond bij de friettent. Maar deze keer was het echt super leuk, want binnen 2 minuten zat Kobus de Kaketoe naast ons die ook wel wat Fish & Chips lustte. En deze keer was Kobus een stuk groter dan toen we hem op Bondi Beach zagen :). We dachten niet dat het verstandig zou zijn om de kaketoe te voeren met friet, maar Daan kon zich bijna niet inhouden. We wilden het alleen niet op ons geweten hebben dat de kaketoe ziek wordt door de vette frietjes.

Toen we terug kwamen bij het hostel en onze kamerdeur open deden, leek het wel alsof Kobus ons gevolgd was. Want daar zat wederom een kaketoe, maar deze keer op de balustrade recht voor onze kamer. Daan dacht dat een stukje brood geen kwaad zou kunnen, dus kwam de zak met brood eraan te pas. Maar Daan had de zak nog niet geopend of er zaten nog drie kaketoes op de balustrade. Uiteindelijk zaten er vier op de balustrade, één op een stoeltje en nog een paar op het afdakje boven ons. Eén kaketoe een stukje brood geven leek niet zo erg, maar dat leverde nog eens negen van zijn vriendjes op. Hoeveel zouden het er dan wel niet worden als we deze tien ook allemaal een stukje zouden geven?

De conclusie is in ieder geval dat we ons vandaag weer kostelijk vermaakt hebben. Morgen staat Philip Island op het programma, dus tot de laatste seconde genieten wij van deze ontzettend mooie reis!