Steve’s Australia Zoo - Crikey!

Na 2 dagen zonder internet, plaatsen we vanaf de parkeerplaats van de Hungry Jacks (de Australische Burger King) snel twee onze laatste verslagen. De foto’s houden jullie nog van ons tegoed. Dit verslag betreft onze belevenissen van dinsdag 25 september.

Dinsdagochtend stonden wij op met een kopje koffie en een ontbijtje van broodjes en echte verse aardbeien. In het zonnetje genoten wij voor de camper van het begin van onze dag. Rond half 10 zijn wij richting Australia Zoo gereden. Van zus Riet hebben wij twee tickets gekregen voor de dierentuin van Steve Irwin. En niet zomaar een dierentuin, want in dit park beleef je de ‘wildlife’ van heel dichtbij in plaats van dat je op het op een afstandje (achter een hek) bekijkt.

We begonnen bij de krokodillen, want Klaas praat al een week over niets anders. Maar in de tussentijd zag Daan dat er om half 11 een olifantenshow zou zijn waar je deze dieren zelf mocht voeren. De krokodillen en andere dieren werden even vooruit geschoven en wij liepen vlot door om op tijd te zijn voor deze show. Er stond een aardige rij, maar Daan wou wel graag een olifant voeren. De rij werd ook vrij snel korter en met een stukje banaan in de hand ging Daan een poging wagen. Het stukje banaan was vrij snel weg, maar het was super leuk om te doen! Hierna zijn we nog naar het nieuw Africa gedeelte gelopen. Omdat wij giraffen en tijgers ook in Rhenen tegenkomen, zijn we hier iets sneller doorheen gegaan. Het park was behoorlijk groot en daar wilden wij dan ook de tijd voor nemen.

Na de Africa stond Daan te trappelen om naar de kangaroo’s te gaan in het zogenoemde ‘Kangaroo Heaven’. Daarvoor hebben we nog een Koala Walk gedaan en deze lieve beestjes bekeken en mochten we ze ook aaien. Het zijn echt net knuffeldieren zo zacht voelen ze aan. Wel slapen ze behoorlijk veel; zo’n 18-20 uur per dag. Je zou denken dat ze iets van Klaas weg hebben, maar in hun geval is het geen luiheid. Deze beestjes eten blijkbaar alleen een soort plant wat moeilijk verteerbaar en weinig energierijk is.

De koala walk liep over in Kangaroo Heaven. Hier liepen tientallen kangaroo’s los over het grasveld. Eerst dachten we dat we ze vanaf het pad moesten bekijken, maar we konden er gewoon naartoe lopen en ze aanraken. Daan vond het vooraf nog jammer dat we de eerste kangaroo’s in de dierentuin zouden zien, maar dat bleek niet het . Want hier mochten we ze aanraken en dat was echt geweldig! We zagen ook dat mensen de roo’s eten gaven, dus hebben wij snel twee zakjes ‘roofood’ gekocht. Daan was helemaal door dolle en dolgelukkig met haar skippy’s. Ze aten gretig uit onze handen. Het heeft ook weer veel leuke foto’s opgeleverd.

Na nog een rondje park en tientallen verschillende dieren zijn wij rond het middag uur naar de grote show gelopen. Het eerste stukje met slangen hebben wij gemist, maar wij waren net op tijd voor de krokodillen. Deze werden vandaag zelfs gevoerd door de vrouw van Steve Irwin: Terri en zijn kinderen. Daarbij hebben we gezien hoe Mr. Crocodil de lucht in springt voor zijn eten. Ook Klaas was dus vandaag in zijn nopjes met zijn favoriete ‘wanna have pet’. We zijn na deze show het rondje krokodillen af gaan maken waar we vanmorgen mee begonnen waren.

In het park staan naast de dieren ook Steve en zijn familie centraal. Bij binnenkomst tref je direct een standbeeld aan en verder in het park is een soort ‘memorial plaats’ te vinden. Hier vind je allemaal shirtjes van ‘The crocodil hunter’, welke getekend zijn als betuiging na zijn dood. En het meest opvallende is wel de opmerking ‘Crikey’ die we de hele dag door gehoord hebben. Tot op heden zijn we er nog steeds niet helemaal uit wat dit betekent.

Om 15.00 uur wilden wij nog een vogelshow van roofvogels bijwonen, maar we hadden nog even tijd én nog wat ‘roofood’ over. We zijn daarom nogmaals door Kangaroo Heaven gelopen om deze dieren te bewonderen. Eén kangaroo was behoorlijk actief aan het hoppen. Wederom zo ontzettend gaaf om te zien en mee te maken. Na de birdshow zijn wij rustig het park uitgelopen met nog wat ‘crocodile sightseeing’ op weg naar de uitgang. Terug in de camper zijn wij direct richting Noosa gereden waar wij voor het donker aan wilden komen. In dit land wordt afgeraden om te rijden in het donker en dat is al vrij vroeg (rond 18.00 uur).

Toen we er bijna waren gaf de TomTom ineens het tekentje van een boot aan en bleek dat we de ferry moesten nemen. Omdat wij de camping gisteren via de ‘I’ al hadden gereserveerd hebben we toch maar de oversteek gemaakt. En daar waar je het niet verwacht zat een kagaroo naast de weg. Hij/ zij schrok van de auto en hopte weg. Een paar kilometer verder kwamen we bij de camping aan. Maar bij het inchecken bleek ineens dat er alleen plaatsen zonder stroom beschikbaar waren. Blijkbaar zijn de ‘powered sites’ op deze camping gering en dienen ze een jaar van te voren gereserveerd te worden. Dat heeft de vrouw van de ‘I’ ons gisteren niet verteld...

Dit betekende dus op zoek naar een andere camping, want een nacht zonder stroom zagen we niet echt zitten vanaf 18.00 uur s’avonds. Inmiddels werd het al bijna donker, dus Daan werd al aardig *chicken*. Gelukkig is Klaas altijd de rust zelve en reden we eerst naar de andere camping op Noosa North Shore (we zaten door de ferry wel een beetje afgesloten van het centrum e.d.). En hier was gelukkig nog wel plek met stroom. En op de weg daar naartoe zagen we alweer kangaroo’s, deze keer 3 stuks die langs de kant van de weg sliepen.

Op dit moment schrijven we dit verslag vanuit ons campertje met de lader in het stopcontact, dus eind goed al goed. Het was ons het dagje wel vol met plezier en avonturen. En het was wederom een gewelidige ervaring. Rietjuhn, bedankt voor deze mooie dag!