Geen baby kangaroo’s in Alice

Woensdag is het niet meer gelukt om dit verslag te plaatsen, dus bij deze alsnog. Het verslag van ons Outback avontuur is nog in de maak (komt goed tijdens onze vlucht naar Melbourne). Dus nog even geduld...

Onze 2,5 week Oostkust en North Queensland sloten we vandaag af in Cairns. Met een shuttle bus zijn we naar het vliegveld gebracht. Wij zijn er inmiddels wel achter dat deze nauwelijks duurder (soms zelfs goedkoper) zijn dan het OV en veel comfortabeler. We waren echter veel te vroeg op het vliegveld, dus we hadden absoluut geen haast.
Op het vliegveld bleek Daan haar koffer ruim 2 kilo te zwaar te zijn. Omdat Klaas 3 kilo overhad, hebben we op het vliegveld een aantal dingen overgegooid in zijn kleinere en propvolle koffer. Dat was een leuk aangezicht en tenminste één foto waard :).

De vlucht is wederom soepeltjes verlopen. Wij zijn meer dan tevreden over de service van Quantas. Vanmiddag kregen we weer een lunch. Daan heeft tijdens de vlucht ongeveer een uur flauw gelegen van het lachen. Eén van de stewardessen kwam een praatje maken, want het vliegtuig was nog niet eens voor de helft vol. Ze vroeg waar wij vandaan kwamen, waarop Klaas antwoordde: “We’re flying from Cairns to Alice Springs”. Yeah right! Alsof de stewardess niet weet welke vlucht het is. We hebben nog even met haar zitten kletsen over het drugsbeleid in NL, waar ze hier meer dan geïnteresseerd in zijn.

Rond half twee kwamen we aan op het vliegveld in Alice. Het is hier een half uur vroeger dan waar we vandaan komen en verschilt 7,5 uur met jullie tijd thuis. We hebben er weer een half uurtje vakantie bijgekregen. Jammer dat we nu net hier zijn, want in Alice Springs is dus echt niets te beleven. We hadden al gehoord dat Alice Springs alleen maar een uitvalsbasis is voor de Outback. Dus gewapend tegen de verveling had Daan al uitgevonden dat op zo’n 600 meter van het hostel een baby kangaroo rescue centre zat. Toen we bij de receptie vroegen waar dit precies zat, vertelde zij ons dat het rescue centre tot volgend jaar gesloten is. Het blijkt dat zij geen subsidie meer van de overheid krijgen. Dus geen baby kangaroo’s de fles geven voor Daan. It’s a shame!

We zijn daarom maar even het centrum ingelopen. En wat blijkt? Niets te doen, betekent hier ook echt niets. We zijn daarom alvast maar wat drinken en brood gaan kopen bij de Woollies en dit verslag gaan uitwerken in de keuken van het hostel. Wel zit hier een Hungry Jacks, dus we verwachten het verslag nog te kunnen plaatsen (dit is dus niet gelukt!).

Opvallend in Alice is wel de Aboriginal gemeenschap. Er lopen hier grote groepen Aborignals rond. Ze lijken meer rond te zwerven en horen zo te zien niet bij de lokale gemeenschap. Voor het winkelcentrum werd een aboriginal vrouw die veel weghad van een zwerver door vijf politieagenten naar een busje gebracht. Bij ons komt dan ook wel de vraag op in hoeverre de Aboriginals geaccepteerd worden in dit land. Een tweede vraag is of ze dit ook wel willen, want verzorgd en fris lopen ze er in ieder geval niet bij.

We krijgen het niet voor elkaar om meer te vertellen over deze dag. Het ‘where you from incident’ was het meest lachwekkende vandaag. We hebben ook geen enkele foto gemaakt hier, dus er valt niets te plaatsen. De foto’s van gisteren plaatsen gaat helaas niet lukken. Rietjuhn, in jouw netbookje zit geen CD-rom speler, dus we kunnen de foto’s van Scuba Steve zijn DVD niet overkopieëren.

Vanaf morgen zijn we dus echt een paar dagen offline. Zaterdag aan het einde van de middag komen wij terug van onze outback tour en dan zullen we zo snel mogelijk verslag uitbrengen van onze avonturen. En voor de families aan het thuisfront: “No worries”, het komt allemaal dik in orde!

@ Suus. De naam van de reispilletjes weten we niet uit ons hoofd, maar Daan heeft de verpakking bewaard, dus dat zoeken we nog even op. Het verschil is dat ze eerst van die ‘herbal’ pilletjes heeft gebruikt die alleen de maag wat kalmeren. Dit waren echt medicijnen.