De wonderen zijn de wereld nog niet uit

Dat de wereld veel moois te bieden heeft, hebben we al eerder mogen ontdekken. En ook vandaag hebben we weer mogen genieten van een stukje pracht dat ons aardbolletje te bieden heeft. Daarvoor ging wel om 04.00 uur vannacht ons wekkertje. Klaar om twee van de ‘Unesco World Herritage listed’ tempels te bekijken: de Borobudur en Prambanan, beiden in de omgeving van Yogyakarta.

Onderweg naar de Borobudur hebben we de zon zien opkomen. Dat gaat hier overigens vrij snel. Vlakbij de tempel hebben we nog een glimp opgevangen van de eerste twee vulkanen. De merapi vulkaan is uiterst actief en heeft hier al regelmatig voor de nodige schade heeft gezorgd. Volgens Klaas is het een kwestie van uitsloverij tussen de twee vulkanen: “Kijk eens hoeveel lava ik kan spuwen”. Maar wees gerust, beiden vulkanen houden zich op het moment koest. We hebben weer enorm genoten van de omgeving, welke buitengewoon prachtig is. Inmiddels hebben we wel ontdekt dat je het hier niet van de steden moet hebben. Dus het was een verademing om door de landschappen te rijden die je echt het gevoel geven in Indonesië te zijn.

Nog voor 06.00 uur kwamen we aan bij de ingang van de Borobudur tempel. Zowel het complex als het terrein daar omheen was omgeven door mist. Alleen dit was al prachtig om te zien en ook nog eens heerlijk koel in vergelijking met Yogyakarta. De originele Borobudur dateert ergens rond het jaar 750. Het complex heeft in de loop der jaren bomaanslagen, een aardbeving en vulkaanuitbarsting overleeft. Maar is wel (in ieder geval voor een groot deel) opnieuw opgebouwd. Helemaal bovenin staan tientallen stupa’s in een cirkel. In vrijwel elke stupa zit een Buddha en het schijnt dat het geluk brengt als je de Buddha kunt aanraken. Dit bleek voor ons beiden niet zo moeilijk, dus wie weet mogen we samen een lang gelukkig en gezond leven leiden.

Na de pracht van deze Boedistische tempel zijn we naar de Prambanan tempel gereden. In tegenstelling tot de Borobudur is deze tempel Hindoeïstisch. Vanuit het totale plaatje gezien was deze tempel nog mooier. De Borobudur lijkt om een afstand een vierkant saai complex. De Prambanan daarentegen bestaat uit meerdere tempels die samen één complex vormen. Wel zie je dat ze hier nog volop aan het bouwen zijn. De tempel heeft tot ongeveer 1900 volledig in puin gelegen. Alle brokstukken zijn echter bewaard gebleven en van daaruit is de tempel opnieuw opgebouwd. We zagen ook werklui die handmatig de stenen blokken aan het bewerken waren. De culturele waarde staat hoog in het vandaal en dat wordt meer dan duidelijk als je over het terrein loopt. De reliëfs in de stenen zijn wonderbaarlijk; vooral als je je bedenkt dat alles ooit met de hand is gemaakt.

Na een vroege start vanmorgen konden we vanmiddag met moeite onze oogjes open houden. In de middag is het hier ook vrijwel onmogelijk om wat te ondernemen zonder dat het zweet van je lijf afgutst. Het lijkt wel of we ons in een grote hete luchtoven bevinden. We hebben daarom maar een soort Indonesiche siësta ingebouwd. Pas eind van de middag verlaten we pas onze schuilplaats aan het zwembad om de stad in te gaan. Vanavond hebben we onze treintickets voor de volgende bestemming Malang gekocht. We vertrekken morgenavond met de nachttrein om donderdagochtend vroeg in Malang aan te komen. Helaas waren de goedkopere kaartjes voor ‘de Eskekutiff klasse’ al uitverkocht. Dan maar iets duurder, maar wel zo comfortabel en veilig als je s’nachts reist.

Tot slot mag de stunt die Daan vanavond had niet ontbreken. Midden in de drukke winkelstraat vroeg Klaas om het pakje sigaretten. Omdat de handtas van Daan inmiddels een grabbelton is geworden, ging dit niet zo makkelijk. Dus Daan dacht slim te zijn: de tas even op de grond zetten, zodat ze beiden handen vrij had. Maar snel door de hurken, bleek toch niet zo’n slim idee te zijn. Een scheurend geluid en ja hoor de achterkant van haar broek helemaal open gescheurd. Tja daar sta je dan midden in de winkelstraat. En om nou eerst terug te gaan naar het guesthouse is ook zo wat. Dus kijkend naar links en rechts: tientallen stalletjes met kleding én sarongs. Na onze tempelervaring vandaag, was het idee snel gevormd. Toch presteert Daan het om met een gescheurde broek af te willen dingen om een paar cent. Maar eind goed al goed: Daan kon met haar sarong weer rustig verder wandelen zonder dat Klaas strak achter haar moest lopen.