Van vulkaanzand tot tropisch regenwoud

We zijn inmiddels zo’n 1,5 week op weg en komen maar tot één conclusie: Indonesië is een land van uitersten. Vanmorgenvroeg reden we nog met een jeep door de ‘Sea of Sand’ van het Bromo-Tengger-Semuru National Park. Vanmiddag bereikten we ons volgende guesthouse in Kalibaru omgeven door tropisch regenwoud en prachtige plantages. Ondanks de twee pittige reisdagen en de tegenvaller van gisteren, mogen we ons vandaag meer dan gelukkig prijzen. Eén van de mooiste zonsopkomsten aller tijden vaagt alle vermoeidheid opzij en maakt van een gewone dag een bijzonder mooie dag.

Vannacht om 01.00 uur zijn we vertrokken voor wat wij de ‘Jappaner tour’ noemde naar de Bromo. De rit vanuit Malang naar de startplaats van de jeeptour viel ons niets tegen. Dat is natuurlijk ook niet zo moeilijk als je allebei bijna 2 uur ligt/ zit te slapen (de kunst van het zittend slapen gaat ook Daan steeds beter af). Met de jeep zijn we in het pikkedonker de bergen ingegaan op weg naar het uitkijkpunt voor de zonsopgang. Een deel van deze route hebben we afgelegd over de vlaktes waar drie vulkanen dicht bij elkaar staan. Gunung Bromo is daar één van en samen vormen ze het Tengger massief. In het donker hadden we echter geen idee waar we reden. Het prachtige decor van dit onrelastische landschap werd pas na zonsopkomst zichtbaar. Bij aankomst was het met zo’n 10-12 graden heerlijk koel bovenop het uitkijkplatform. Blijkbaar denkt de lokale bevolking er niet hetzelfde over in de zin van het ‘heerlijk koel’ noemen. Ze verhuren en verkopen hier massaal winterjassen, sjaals en handschoenen. En zelf staan ze erbij als een stel eskimo’s. In het kader van de cultuuraanpassing heeft Daan later volkomen in stijl haar laatste Unox muts maar opgezet.

Rond 04.00 uur stonden we op het uitkijkpunt met honderden anderen mensen. De twee grootste platforms stonden al bomvol toen wij aankwamen. Ons oog viel echter op een lager gelegen platform waar nog bijna niemand stond. We hebben de gok genomen en achteraf bleek dat we geen mooier plekje hadden kunnen hebben. Blijkbaar heeft een hele groep mensen op het eerste platform naar een beperkt deel van de vulkanen hebben staan kijken. We kunnen niets anders zeggen dat we heel veel geluk hadden met de weersomstandigheden vanmorgen. Toen we aankwamen was de hemel nog bezaaid met sterren en tijdens de zonsopkomst was er geen (gewoon) wolkje te bekennen. De drie vulkanen doemde op uit het donker en de mist. Er stegen alleen asdampen op uit de Bromo vulkaan. Het was een magisch moment toen de vulkanen één voor één steeds beter zichtbaar werden. Eigenlijk is het niet goed uit te leggen hoe mooi dit moment was, maar hopelijk kunnen we dit straks thuis illustreren met foto’s en film.

Nadat de zon was opgekomen hebben we nog even genoten van het prachtige plaatje. Daarna kwamen we op het briljante idee (althans dat vonden wij zelf) om alvast de jeep op te zoeken. De hele meute was namelijk nog bezig met het schieten van een reeks selfie’s, dus die konden we dan mooi voor zijn. En dit pakte nog goed uit ook. We reden als één van de eerste de weg terug naar de zandzee om de krater van Bromo van dichterbij te bekijken. Onderweg stopte de chauffeur nog op een mooie plek waar de drie vulkanen nog mooier zichtbaar waren. Omdat dit uitkijkpunt in een bocht zat, zou je daar nooit met honderden mensen en jeeps tegelijk kunnen staan. Daarna was het nog een klein stukje naar de voet van de Bromo vulkaan. Via een stijl pad naar boven en 250 treden kon je helemaal tot de rand van de vulkaankrater komen. Het was een behoorlijk pittige wandeling (vooral met wat slaaptekort), maar het was meer dan de moeite waard. Want wanneer sta je nou op een kraterrand van een actieve vulkaan waar de rook je om de oren vliegt?

Oh ja, by the way... Gisteren kregen we te horen dat Bromo momenteel in fase II verkeerd, oftewel er is een toenemende mate van activiteit geconstateerd, waarbij waakzaamheid in acht genomen dient te worden. But no worries. We hebben van te voren uitgebreid geïnformeerd naar de gevaren en risico’s en netjes het reisadvies van de Rijksoverheid gecheckt. Het leek ons echter handig dit kleine detail iets later aan jullie mede te delen. Voor de bezorgde moeders onder ons, scheelt dit wellicht een onrustige nacht slapen.

Er werd ons verteld dat de rit naar Kalibaru nog 7 uur kon gaan duren.Wij hielden daarom al rekening met een late aankomst. Maar niets was minder waar, want de rit heeft wel geteld slechts 3 uur geduurd. Begin van de middag kwamen we aan bij onze cottage midden in een prachtig natuurlijke omgeving. Na de drukte van de steden de afgelopen dagen is deze verandering meer dan welkom. We blijven in ieder geval de komende twee dagen nog genieten van het Javaanse landschap. En in de tussentijd gaan we ons langzaam opmaken voor de oversteek naar Bali.