Yogya’s Style

Pakken we hier een taxi of lopen we nog een stukje door om een goedkopere taxi te vinden? Hoeveel fooi is hier gebruikelijk? Zijn er dan nog wel kamers beschikbaar? En hoe kom je in vredesnaam van die opdringerige mannetjes af? Een kleine greep uit de vragen waar wij hier in Indonesië mee te maken krijgen. Na een week reizen door dit prachtige land, worden we langzaam wijzer in de gebruiken van het fennomeen dat backpacken heet.

Zondagochtend zijn we om 08.00 uur op de trein gestapt naar Yogyakarta (ook wel liefkosend Yogya genoemd). Het was een lange treinrit van ruim 7 uur van west naar midden Java. De trein reed langs rijstevelden, fruitplantages, maar ook sloppewijken. Bizar genoeg zijn er hier tal van huizen vlak langs het spoor gebouwd. Onderweg hebben we genoten van het uitzicht en een filmpje gekeken om de tijd wat te doden. Eenmaal aangekomen in Yogyakarta begon de zoektocht. We hadden nog geen idee waar we naar toe moesten en hadden zelfs nog geen plek om te slapen. Toen we het station uitliepen kwamen er al verschillende mensen naar ons toe die riepen ‘taxi taxi’. De vraagprijs? 70.000 rupiah (rond de € 4,-). Inmiddels weten we dat je zeker de vraagprijs niet moet betalen, maar afdingen lukte helaas ook niet. De beste man liep gelijk weg. Mmmmm blijkbaar zijn we te laag gaan zitten. Dan toch maar een stuk doorlopen met onze backpacks. Eenmaal een paar meter van het station vandaan, vonden we een taxi voor de helft van de prijs. Op naar één van de wijken in het centrum waar volgens onze Lonely Planet (LP) een aantal goede guesthouses moeten zitten. Dit was toch wel even spannend, want we hadden afgelopen woensdag besloten vooraf niets te boeken. Want eenmaal geboekt, is het lastiger om ter plekke nog af te dingen. Maar geen enkel probleem. Er waren nog meer dan genoeg kamers over. We konden eerst de kamer bekijken en besloten daarna om hier in ieder geval 3 nachten te blijven.

Na twee lange reisdagen was het heerlijk om even bij te tanken en onze backpacks een opruimbeurtje te geven. Vanmorgen is er een hele lading was naar de laundry service gebracht. 24 uur later hebben we het al gepresteerd om onze spullen her en der door de kamer te verspreiden. Het lijkt net of er een bom ontploft is. Maar ach... dat zien we van de week wel weer. Gisteravond hebben we een paar relaxte uurtjes doorgebracht door te Skypen met het thuisfront en tijdens een heerlijk etentje bij een Balinees restaurantje.

Maandagochtend zijn we na een goed ontbijt (met broodjes!!!) weer op pad gegaan. Vandaag stond het centrum van Yogya op het programma. Helemaal in stijl van deze stad, zijn we in een becak naar de kratan (paleis van de sultan) gereden. Een becak is een karretje, welke door een fiets wordt rondgereden. Het is een traditioneel vervoersmiddel op Java en in overvloed aanwezig in Yogyakarta. Op elke hoek van de straat wordt je hier aangesproken door een mannetje of je vervoer nodig hebt. Je moet behoorlijk duidelijk zijn als je er niet op in wilt gaan, want ze blijven achter je aan lopen. En dan nog maar de vraag of je niet te veel betaald. Voor een euro met z’n tweeën door de stad worden gereden, lijkt weinig. En dat maakt het soms moeilijk om in te schatten of we niet te veel betalen.

De ochtend hebben we vrij cultureel doorgebracht door de gebouwen van de kraton te bekijken en een stukje van een gamelan optreden gezien. Niet bepaald ons soort muziek, maar wel heel leuk om te zien.Daarna zijn we naar het waterpaleis van de sultan gewandeld. Hier vindt je de baden die hij vroeger gebruikte voor hemzelf, zijn kinderen en vrouw(en). De gebouwen zijn enorm verouderd, maar het was leuk om hier rond te wandelen. De hitte werd ons uiteindelijk iets te veel. We hebben daarom een becak van de straat geplukt (alweer goedkoper dan vanmorgen) en we zijn teruggegaan naar het guesthouse. Daar hebben we de heetste uurtjes doorgebracht in en aan het zwembad.
Eind van de middag hebben we onze schuilplaats weer verlaten om richting de winkelstraat van Yogya te gaan Malioboro street. Het was een chaos op de weg: overal kraampjes, mensen, paard en wagens, motoren op de straat én stoep. In deze winkelstraat wordt vooral heel veel batik verkocht. Dit is een Indonesische kunstvorm die je vooral heel veel in Yogyakarta ziet. Batik is te koop in schilderijen, maar vooral ook in kleding, stoffen, enzovoorts. We zijn er nog niet helemaal achter hoe het hier precies werkt wat batik betreft. Volgens de LP schijnt er een behoorlijke scam achter te zitten, dus vooralsnog komen we nog niet echt in de verleiding om wat te komen.

Voor morgen hebben we een auto met privé chauffeur tot onze beschikking om de Bobordur en de Prambanan tempels te bezoeken. Vanavond duiken we vroeg ons bedje in, want om 05.00 uur worden we opgehaald zodat we de massadrukte bij de Borbordur voor zijn. Morgen meer!