Flashpackers on the move
Blijf op de hoogte en volg Klaas & Danielle
21 April 2015 | Costa Rica, San José
Toch koesteren we de tijden dat we moeite moesten doen voor een klein beetje contact met het thuisfront. De charme van het reizen is immers dat niet alles vanzelf gaat. Met deze wijsheid in acht genomen, konden we vandaag ons hart ophalen. We zijn veilig aangekomen in San José, maar zonder de nodige ongemakken ging het vandaag niet. Over de ‘Wet van Murphey’ gesproken...
Gisteravond en vanmorgen hebben we nog even genoten van onze bungalow met het prachtige uitzicht over de zee in Manuel Antonio (uiteraard vanuit de hangmatten). Vanmorgen zijn we rustig opgestart en hebben onze spullen weer verzameld en ingepakt. We vragen ons nog steeds af hoe we het elke keer voor elkaar krijgen, maar het leek wederom alsof er een bom ontploft was in de kamer. Kleren en spullen lagen overal verpsreid, half uit kasten, op een nachtkastje en naast het bed opgestapeld op halflege backpacks. Maar ook daar wordt je handig in en binnen een kwartiertje waren we allebei weer ingepakt. Rond 09.30 uur was het tijd om het laatste ritje met Jimmy te gaan maken. De route zou ongeveer 2 á 2,5 uur duren en was het plan om onze spullen bij het hostel te droppen, de auto in te leveren en in het zwembad te springen. Uuuuhm... Uiteindelijk kwamen we pas rond 18.00 uur terug bij het hostel en is het zowaar te fris om nog in het zwembad te springen.
De route zelf was het probleem niet, want dit ging vlot zonder verkeersopstopping of onze geliefde gravelwegen. Het begon toen we onderweg slim dachten te zijn om alvast te pinnen zodat we vlak voor San José konden tanken om de auto ‘inleverklaar’ te hebben. Maar blijkbaar hadden alle pinautomaten (na 4 stuks geprobeerd te hebben in de badplaats Jacó) besloten om niet te werken. We besloten daarom om nog door te rijden en het in de volgende plaats nog een keer te proberen. Nu kwam die volgende plaats echter niet meer, want bleek de laatste 1,5 uur alleen nog maar snelweg te zijn zonder ook maar een noemenswaardig dorpje waar we iets konden vinden. Dus dan maar doorrijden naar San José en onderweg alvast tanken met onze laatste colonnes die we op zak hadden. Ook dat plan mislukte omdat de vijf tolhuisjes ons een deel van die colonnes afhandig maakte. Het resterende geld was te weinig om de tank vol te gooien, dus toch maar door naar San José.
We zullen jullie alleen de samenvatting geven, want de details worden waarschijnlijk saai voor de gemiddelde lezer. Het komt er op neer dat we veel tijd kwijt waren aan zoeken, uiteindelijk met de creditcard moesten pinnen vanwege een storing voor maestro kaarten en nog een aantal keer verkeerd zijn gereden. Gelukkig was de auto tip top in orde en werd de inname van Jimmy netjes afgehandeld. Uiteraard kwamen weer de tranen met tuiten toen we afscheid moesten nemen van onze trouwe vriend. Want daar stonden we weer op straat dakloos en zonder vervoer in een troosteloze stad waar echt niets te beleven is. Al met al was het vandaag een hele onderneming, maar we hebben weer de grootste schik gehad samen. We kunnen er nog steeds om lachen, dus dat zit gelukkig goed!
Omdat we toch al laat waren vanmiddag, zijn we gelijk maar met een taxi naar het busstation gegaan om kaartjes te kopen voor morgen. We gaan proberen om voor 8 dollar per persoon met het openbaar vervoer in Tortuguero (of in Riet haar taal: Tortudinges) te komen. Met de taxiritjes erbij komen we dan uit op zo’n 20 dollar met z’n tweeën in tegenstelling tot een dure shuttle van 50 dollar per persoon. We moeten dan wel met 2 of 3 bussen en een boot reizen, maar als dat geen backpackersstijl is! De flashpackacties zullen we dan maar een dagje achterwege laten.
Zoals we al vertelden is er in San José niet heel veel te beleven. Omdat het verhuurbedrijf alleen hier zit, is de route wel een beetje onlogisch geworden en zijn we gebonden aan een nacht in de stad. Daarom gaan we er morgen gelijk weer vandoor. We hebben nog ruim een week de tijd om een geheel andere kant van Costa Rica te ontdekken. Nog steeds met natuur en naar horen zeggen veel wildlife, maar voorzien van een Caribisch sfeertje. We zijn erg benieuwd!
-
22 April 2015 - 19:28
Jos:
Na het lezen van dit verslag ben zelfs ik al hondsmoe. En dan nog koud weer ook. Balen hoor. Ik heb besloten om onze geplande wereldreis als backpakers, na onze Indonesië reis, maar even in de ijskast te zetten.
Zulke dagen zou ik niet meer aan kunnen hoor. Overigens ontbreekt het nog steeds niet aan luieren ook, gezien de foto's. Ik hoop dat jullie stoutste verwachtingen worden overtroffen aan de andere kant. Caribische sfeer, dat klinkt weer een stuk zonniger.
Geniet er van zoveel je kan!! (oud chinees spreekwoord)
Tot het volgende verslag met hopelijk foto's van wilde beesten en sletten, daar ben ik gek op.
Cheerio. -
22 April 2015 - 19:40
MoeksieRi:
Lieve flashpackers,
Gelukkig maar, dat al die mogelijkheden bestaan die het "verweg"contact zo dichtbij maken.
Kijk er iedere keer weer naar uit om jullie verhalen te lezen en mee te genieten van het plezier dat jullie samen beleven.
Morgen heb ik mijn vrijgezelledag: ik ga met Omaatje weer een dag op stap met de HTM.
Richting de Betuwe en een boottocht over de Maas. Klinkt wel een beetje anders dan The Caribean.
Doe voorzichtig, let op de centjes en vooral op elkaar.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley