Backpacken op flip-flops

Omdat we alleen al zoveel te kwekken hebben over de reis naar Tortuguero lukt het niet om er één verslag van te maken zonder dat de lezer na drie alinea’s in slaap valt. We plaatsen daarom eerst het verlsag over gisteren (woensdag) en zullen vanavond en morgenochtend (CR tijd) het verslag plaatsen van onze activiteiten op donderdag.

Na een zeer slechte nachtrust in San José op een doorgezakt bed, zijn we vroeg opgestaan om er weer op uit te trekken. Deze stad beviel ons totaal niet, dus we hadden daar verder niets meer te zoeken. Rond 08.00 uur hebben we een taxi gepakt naar het busstation waar we natuurlijk veel te vroeg aankwamen. De kaartjes hadden we al, dus we konden onze spullen inladen en gaan zitten. Het voordeel was dat de goede plekjes nog vrij waren.

De bus was erg modern met airco en de plaatsen waren ook erg comfortabel. Na een rit van een kleine twee uur kwamen we aan in Carari waar we zijn overgestapt op een lokale bus naar La Pavona. Het uitzicht tijdens beiden ritten was echt prachtig. Naar Carari reden we door het Braulio Carrillo National Park. We herkenden de mist en de nevel uit Monteverde en lazen achteraf dat ook dit een Cloudforest is. Wederom super mooi! De rit naar La Pavona voerde ons langs de bananenplantages van Chiquita bananen. In Pavona aangekomen bleek dat we ook voor onze bagage voor de boot moesten betalen, maar dit was nog steeds een schijntje in vergelijking met de dure shuttles. Het is dus gelukt om voor minder dan 20 dollar samen in Tortuguero aan te komen! Een besparing van ruim 80 dollar waar we toch heel veel andere leuke dingen mee kunnen doen.

De boottocht naar Tortuguero was ook een belevenis op zich. De enige mogelijkheid om hier te komen is door de rivieren omdat het zo afgelegen is van de bewoonde wereld en omringd is door moerasachtig gebied. Het gebied wordt ook wel de kleine Amazone van Centraal Amerika genoemd. De boot vaarde behoorlijk snel, dus kans om dieren te spotten was er niet echt. De boottocht was wel super gaaf door de wateren in dit gebied. We zitten aan de Carabische kust waar het meer regent en waardoor alles ook weer veel groener is.

Toen we aankwamen in het dorpje van Tortuguero was een tropische regenbui ons net voor geweest en waren alle zandpaden hier modderpaden geworden. Daan die het na New York vertikt om haar – zoals ze het zelf noemt – ‘martel instappertjes’ nog aan te trekken, had stug eigenwijs haar slippers aangehouden. Dus blubberend naar de andere kant van het dorpje kon je haar voeten niet bepaald schoon noemen. Vooraf hadden we geen boeking meer gedaan, omdat we helemaal klaar zijn met die Amerikaanse taferelen. Gelukkig is de Carabische kust minder ondergedompeld door het Amerikaanse toerisme en was er een kamer vrij in de accommodatie die wij op het oog hadden. We hebben hier een hele simpele cabina met een eigen badkamer en een ventilator. Nergens op dit eiland is overigens een airco te vinden, hoe luxe de resorts ook zijn. Dus een simpel en schoon hutje voor ongeveer € 25,- per nacht vonden wij een vondst in dit land.

Bij de accommodatie kunnen we ook gebruik maken van het zwembad van een naast gelegen hotel. En als je dan geen airco hebt en een lange dag met de backpack hebt rondgelopen is dit geen overbodige luxe. We hebben daarom onze rotzooi letterlijk neergegooid, de zwemkleding aangetrokken en zijn naar het zwembad gelopen. Het water bleek toch wel erg fris te zijn wat Daan heerlijk vond, maar het duurde ruim een kwartier voordat Klaas erin durfde te gaan. Toen we in het zwembad aan het dobberen waren, zag Daan ineens een toucan overvliegen! Helemaal in haar nopjes natuurlijk, maar balen dat we de fotocamera niet bij ons hadden. We hebben nu op bijna elke plek wel toucans gezien of zien vliegen, maar altijd als we cameraloos zijn. We hopen dus nog een verwaande toucan tegen te komen die graag zijn veren pronkt als wij met de telelens rondlopen ;).

Na het zwemmen hebben we de tours geboekt voor de volgende dag: ’s morgens vroeg om 05.30 uur een kanotocht en een nachtwandeling diezelfde avond. Daarna zijn we gaan wandelen een hapje gaan eten in het dorpje. Tortuguero is erg klein, maar ook super gezellig! In tegenstelling tot de andere plaatsen die we gezien hebben, zit alles hier een beetje gecentreerd en op loopafstand. Veel plaatsen aan de Pacific Coast waren vaak een lange straat van een paar kilometer waar je niet zomaar even van A naar B loopt. Overal hoor je reaggea achtige muziek, waardoor wij al helemaal in de Carabische sferen komen! Vooral omdat het ook een klein beetje doet denken aan Gili Air, voelen we ons al snel thuis! Het is allemaal net niet perfect en zelfs een beetje knullig, maar dat is juist wat deze plaatsjes zo bijzonder maakt. Heerlijk!

Overigens had Klaas nog een leuke stunt tijdens het boeken van de tourtjes. De gids vertelde dat hier zomers op het strand altijd schildpadden hun eieren komen leggen, wat een hele bijzondere ervaring moet zijn. Hiervoor zitten we echter niet in het goede seizoen, maar soms worden er wel schildpadden gespot. De gids stelde daarom voor om ons vanavond of vannacht te wekken als de schildpadden op het strand zijn als gratis extratje op de nachtwandeling de dag erna. Nou jullie hadden dat hoofd van Klaas moeten zijn toen de gids het had over ‘wakker maken in het midden van de nacht’. Daan die al helemaal enthousiast was voor zo’n avontuur kon Klaas wel een schop onder de tafel geven toen hij er met een charijnig gezicht bij zat. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat de gids ons wel wakker kwam maken als de schildpadden er waren en we dan konden bedenken of we mee wilden. De schildpadden zijn nooit gespot, want er heeft niemand op onze deur staan rammen vannacht. Maar het kan natuurlijk ook dat Klaas zijn gezicht boekdelen sprak en de gids het nooit heeft aangedurfd om midden in de nacht aan te kloppen ;).